Jedan od osnovnih postulata biofizičke (energetske) medicine jeste da se početak svake bolesti dešava na nivou biopolja u vidu disharmoničnih talasa i energetskih blokada koji ometaju prirodno kruženje energije kroz organizam (tzv. predklinička faza bolesti).

Do odredjenog intenziteta organizam uspeva da amortizuje takvo stanje sa svojim urodjenim samoregulatornim mehanizmima. Ako je medjutim spoljno ili unutrašnje opterećenje veliko ili traje duži period vremena samoregulacija popušta, dinamička ravnoteža se narušava, organizam ulazi u stanje energetskog haosa i počinje da funkcioniše u crvenoj zoni.

Te promene se odigravaju tiho, podmuklo i ostaju neprepoznate za pojedinca. Ne mogu se dijagnostikovati ni metodama klasične medicine.

Ako se takvo stanje blagovremeno ne savlada, poremećaj prelazi na nivo fizičkog tela, tj. javlja se bolest u klasičnom poimanju te reči.